KONCENTRATOR ODDALONY CSAD

v WIADOMOŚCI OGÓLNE

Koncentrator oddalony ma za zadanie dołączanie do centrum komutacyjnego grupy 512 abonentów, znajdujących się w pewnej odległości od centrum. Wszystkie funkcje tego koncentratora są w zasadzie identyczne z funkcjami koncentratora CSAL. Zasadnicza różnica między tymi koncentratorami polega – jak już wspomniano – na sposobie realizacji wymiany meldunków z centrum komutacyjnym. Zostało to zilustrowane w następujący sposób:

SCHEMAT BLOKOWY CSAL I CSAD

Z powodu usytuowania koncentratora CSAD w pewnej odległości od centrum komutacyjnego nie jest możliwe przesyłanie meldunków telestradami LU, LC, LT.

Meldunki są więc przesyłane traktami PCM₀ i PCM₁ w kanałach nie wykorzystywane jako rozmówne. W trakcie PCM występują dwa takie kanały VT₀ oraz VT₁₆. Pierwszy z nich wykorzystuje się do synchronizacji traktu, drugi zaś do celów sygnalizacji. Niemożliwość doprowadzenia ciągów impulsów zegara z centrum komutacyjnego do koncentratora CSAD ( w stosunku do CSAL ). Wynikające stąd różnice między obu koncentratorami są zilustrowane w następujący sposób:

UKŁAD DOPROWADZANIA IMPULSÓW ZEGAROWYCH DO KONCENTRATORÓW

Każdy zespół centrali znajdujący się w pomieszczeniu centrum komutacyjnego generuje sygnały niezbędne dla wszystkich swoich układów z czterech podstawowych rodzajów ciągów impulsów zegarowych: 2w, 2Q, h, t;

Lokalny układ generacyjny każdego zespołu centrali oznaczono jako DSX. Koncentrator odległy zawiera, oprócz układu DSX, generator BTS wytwarzający lokalnie sygnały 2w, 2Q, h, t; synchroniczne z analogicznymi sygnałami w centrum komutacyjnym. Układ generacyjny BTS jest synchronizowany z centrum ciągiem 2w, występującym w każdym trakcie PCM. Różnica w sposobie wymiany meldunków z centrum komutacyjnym determinuje również odmienność jednostki pamięciowej PMD procesora ELS,

wykorzystywanej w procesach sterowania koncentratorem oddalonym CSAD, jednak zasada pracy procesora nie ulega zmianie.

v SYSTEMY SYGNALIZACYJNE

( RODZAJE SYSTEMÓW STOSOWANYCH W E-10 )

W systemie PCM 30/32 przeznaczono kanał szesnasty ( VT₁₆ ) DLA CELÓW SYGNALIZACJI. Ponieważ jest to tylko jeden kanał ( zawierający 8 bitów ), a kanałów rozmównych jest 30, to przydziela się kanał VT₁₆ kolejnej ramki innemu kanałowi rozmównemu. Liczba rodzajów informacji przesyłanych w kanałach sygnalizacyjnych jest taka, że do ich przekazania wystarczą 4 bity kanału VT₁₆. Zatem w każdej ramce jeden kanał VT₁₆ składa się z dwóch części stanowiących kanały sygnalizacyjne dla dwóch kanałów rozmównych. Kanały sygnalizacyjne dla wszystkich kanałów rozmównych zawarte są więc w 16 ramkach ( ze względu na zapis binarny ).

Jest to tzw. wieloramka. W celu wydzielenia kanału sygnalizacyjnego przyporządkowanego danemu kanałowi rozmównemu, należy wyróżnić numer ramki w wieloramce, co oznacza konieczność cechowania w systemie synchronizacji początku wieloramki. Na tej koncepcji tworzenia wieloramki oparto dwa systemy sygnalizacji stosowane do wymiany informacji, pomiędzy centrum komutacyjnym i koncentratorem CSAD przedstawionym na poniższej ilustracji. Systemy te nazwano: kanał w kanał i semafor.

WIELORAMKA SYGNALIZACYJNA

System kanał w kanał odpowiada dotychczasowym systemom sygnalizacyjnym. Jest to system, w którym każdemu kanałowi rozmównemu odpowiada jeden kanał sygnalizacyjny, stąd jego nazwa. Natomiast system semafor polega na istnieniu jednego kanału sygnalizacyjnego obsługującego wiele kanałów rozmównych.. Jest on utworzony z kanałów VT₁₆ następnych 16 ramek ( tj. od TR₁₆ do TR₃₁ ). Informacje sygnalizacyjne ( zwane meldunkami ) są przesyłane w systemie semafor w postaci 8 słów 16-bitowych co ukazuje następujący rysunek:

UKŁAD TRANSMISJI SYGNAŁÓW WIELORAMKI TRAKTAMI PCM

Za pomocą systemu kanał w kanał są przesyłane impulsy wybiercze oraz rozkazy: zdalnego zasilania ( telezliczania ), dzwonienia, odwracania biegunowości baterii zasilającej. Wszelkie inne informacje są przekazywane za pomocą systemu semafor.

SYSTEM KANAŁ W KANAŁ ( przedstawiony na poniższym rysunku ). Każdy kanał VT₁₆ dysponuje ośmioma bitami transmisyjnymi, oznaczonymi ω₁÷ω₈. Zostały one podzielone na dwie części. Pierwsze cztery bity przeznaczone zostały do przesyłania informacji sygnalizacyjnych kanału i , natomiast pozostałe dla kanału i + 16 ( gdzie i = 1÷15 ).

WIELORAMAKA – SYSTEM KANAŁ W KANAŁ

W systemie tym przesyłane są od centrum do koncentratora takie informacje, jak :

· Rozkaz S – wysyłania prądu dzwonienia

· Rozkaz TLT – zliczania rozmowy

· Rozkaz IB – odwrócenia biegunowości baterii zasilającej, oraz w kierunku przeciwnym – sygnał będący kryterium TBT, określającym stan łącza abonenckiego dołączonego do zespołu połączeniowego.

SYSTEM SEMAFOR. Na system ten składają się kanały szesnaste ramek TR₁₆ do TR₃₁ wieloramki sygnalizacyjnej. Każdy kanał szesnasty jest traktowany jak połowa szesnastobitowego słowa meldunku. System semafor dysponuje więc ośmioma słowami 16 – bitowymi. Pierwsze słowo, utworzone z kanałów VT₁₆ ramek TR₁₆ i TR₁₇, jest przeznaczone do etykiety meldunku określającej rodzaj przesyłanej informacji. Kolejne trzy słowa ramek TR₁₈ do TR₂₃ przeznaczono do wymiany z cechownikiem. Słowa zawarte w ramkach TR₂₄ do TR₂₉ służą do wymiany informacji z zespołem kontrolnym OC. Pozostałe ósme słowo zawiera kod kontrolny umożliwiający stwierdzenie, czy odbiór meldunku został zrealizowany bezbłędnie. Struktura tej części wieloramki została uwidoczniona na poniższym rysunku:

WIELORAMKA – SYSTEM SEMAFOR